Door: Ron en Marieke
Neen, Toine Willaert zal Dorus Holster niet hebben gekend. Maar het gedachtengoed dat de toenmalige voorzitter bij De Phil achterliet is mede door onze ‘huispianist’ nog springlevend: Muziek maken is saamhorigheid. Zo bewaakte Dorus Holster destijds de mores van het Dordrechts Philharmonisch.
Play-in
Toine voegde de daad bij het woord en bedacht dat het wel eens goed zou zijn om alle orkesten (althans de leden daarvan) muzikaal bij elkaar te brengen. Geef het een naam, dat werd ‘Play-in’, en zie wat er uit komt.
Je mag de gong knuffelen,
daar kan ‘ie tegen!
#zinin
Afgelopen zaterdag was het zover. De eerste -ik denk persoonlijk niet de laatste- muzikale dag van de vereniging. Leden van het Orkest, Phil Young, Phil’s Bigband en Phil Good in de leeftijd van 9 tot en met 84 jaar stonden om 09:00 uur te popelen om met elkaar muziek te maken. Onder aanvoering van Jean-Pierre Gabriël, Jos den Boer en Rens van Leeuwen was de Play-in ook qua directie in goede handen.
Als dat het zachtste is wat jullie kunnen, accepteer ik dat,
maar ik geloof het niet!
Stukken
De muziekcommissie had voor elk wat wils. Zo had Rens van Leeuwen twee werken van de jeugd op de lessenaar gezet. Jos den Boer een stuk van Phil Good en Jean Pierre had The Phantom of the Opera meegenomen. Dat laatste werk staat ook op de lessenaar van Phil Good.
Eerst groepsrepetitie…
Na een kop koffie eerst de groepsrepetities. Hout bij hout, koper bij koper en de saxen. Jos den Boer begon bij het koper en zag tot zijn verbazing twee jeugdige trompettisten op de rij zitten. Met speels gemak daagde hij de jonkies uit om gewoon mee te doen. De jonge harpiste Fleur (dochter van Ilka) voelde zich misschien een vreemde eend in de bijt, maar na enkele aanwijzingen van de dirigent was ook deze prachtige toevoeging een feestje.
In zaal 2 nam Rens van Leeuwen de saxen onderhanden en in de foyer kreeg het hout een masterclass van Jean Pierre.
… en dan groepsrepetitie
Na elk blok groepsrepetitie volgde een tuttirepetitie. Daarna schoven de dirigenten door naar een andere groep. Het was verbluffend wat in zo’n korte tijd muzikaal gepresteerd werd.
Miniconcert
Na een lekkere lunch met soep en broodjes (met dank aan Esther c.s.) kon de middagsessie van start. Het embouchure werd ernstige op de proef gesteld. Aan het eind van de middag had elke muziekgroep dus gerepeteerd met elke dirigent. De familieleden kwamen de ‘moegespeelde’ muzikanten weer ophalen. De familieleden kregen nog even een miniconcertje aangeboden. We startten met een Dordtse première, namelijk de openingstune van Wie is de Mol? Iedereen ging nog even op het puntje van de stoel zitten en liet horen wat ieder zelf en wat we als samengesteld orkest hadden geleerd. Het applaus verraadde veel.
Toine Willaert, bedankt voor het idee!
En ja, het doel is geslaagd. Saamhorigheid zoals het bedoeld is.
