Door Jochem van der Waals
Met een origineel en boeiend programma pakte het Dordrechts Philharmonisch Orkest uit tijdens haar jubileumconcert van 29 november. Een groot aantal bezoekers genoot van een prachtig concert.
Met trombonist Jörgen van Rijen als grote publiekstrekker was het Fidus Muziekcentrum uitverkocht met circa 300 belangstellenden. Burgemeester Mol was aanwezig als blijk van betrokkenheid van de gemeente. De kleding van het orkest – de dames in galajurk en de heren strak in pak – gaf het concert een extra feestelijk tintje.
Warm en majestueus
De warme en intieme klank, maar ook de majestueuze en virtuoze kant van de trombone was te horen in het spel van Jörgen van Rijen. De solotrombonist van het Koninklijk Concertgebouworkest vertolkte met veel gevoel het Tromboneconcert van de Deense componist Launy Grǿndahl. Van Rijen is zelf op achtjarige leeftijd begonnen in het jeugdorkest van de vereniging. Het was daarom een warm weerzien tussen de beroemde musicus en trouwe orkestleden die hem nog van vroeger kenden. Na de pauze nam de ster-solist zijn oude plek in de trombone-sectie in.
Bij Sliding down the Mississippi wipten de tenen van menig luisteraar mee op de beat. Het is een energiek, jazzy stuk met blues-invloeden, waarbij de trombone een prominente rol speelt. Van Rijen vulde zijn solo en vooral de geïmproviseerde cadens met de nodige humor in.
Foto’s: Raymond Lobker
Opwindende uitvoering
Het orkest had het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt met de Symfonische Dansen uit de West Side Story (1960) van Leonard Bernstein. Het is een werk vol complexe ritmes, dat bovendien vraagt om een uitgebreide bezetting met slagwerkers, piano en harp. Dirigent Jean-Pierre Gabriël slaagde er in om er met het orkest een opwindende uitvoering van te maken. Het was ook leuk om naar te kijken met percussionisten die druk in de weer waren om alle instrumenten op tijd te bedienen. De Symfonische Dansen – in totaal zo’n 25 minuten – beelden verschillende scènes van de musical uit, zoals de dans van de geliefden Tony en Maria en het gevecht tussen de rivaliserende straatbendes Jets en Sharks.
Scala aan muzikale emoties
Ook de rest van het programma bracht een breed scala aan emoties. Zo was de opening feestelijk en opgewekt met de Festive Overture van Dmitri Sjostakovitsj. Er waren ook rustige nummers, die uitdrukking geven aan de verbondenheid tussen mensen: het warm-romantische Eternal Friendship en het bekende lied You Raise Me Up. Vooral dit laatste nummer deed een traantje van ontroering wegpinken bij sommige aanwezigen. De gevoelige soli van saxofoon, eufonium, trombone en trompet en de climax in de opbouw zullen hier aan hebben bijgedragen. Met het Huapango (José Pablo Moncayo) bracht het orkest weer een totaal andere sfeer, namelijk de levendigheid en kleur van de Mexicaanse volksmuziek. Typerend voor dit stuk is de afwisseling tussen energieke, sprankelende passages en lyrische momenten.
Met het concert van 29 november is de reeks jubileumconcerten afgesloten en kunnen we onze aandacht richten op de échte afsluiting van het jubileumjaar: het Oudjaarsconcert van 28 december.
