Door: Marjon
12 april 2024, een berichtje van de orkestcoördinator: “Beste muzikanten. Gisterenavond waren er pas 41 kaarten verkocht voor het VJC.” Lieve help, nee toch! Hoe kan dit? Moet ‘ons’ publiek wennen aan het feit dat het op zondagmiddag is in plaats van op zaterdagavond? Is iedereen op vakantie? Hebben we een feestdag over het hoofd gezien? Wat is er nog meer in de stad te doen? Het kan niet zo zijn dat we zo hard gewerkt hebben en dan niet voor een volle zaal spelen.
Van zaal naar concertzaal
Flash forward naar zondagmiddag 21 april. Ik rij de parkeerplaats op en moet hard zoeken naar een parkeerplekje… wow! En wat is het publiek al lekker op tijd! Eenmaal binnen in het FMC blijkt de kerkdienst van onze vrienden van House of light ministries net afgelopen te zijn. Ah, daar waren al die auto’s van. Met vereende krachten bouwen we de zaal om tot concertzaal. Vooral voor Phil’s Streamteam was dat even aanpoten, want al hun zorgvuldige voorbereidingen van donderdagavond waren ergens tussen donderdagavond en zondagmiddag als sneeuw voor de zon verdwenen.
Laatste zaalrepetitie
Jean-Pierre had ons beloofd dat hij echt alleen het hoogstnoodzakelijke zou repeteren met ons, zodat we fit het concert in gingen. Het programma is namelijk nogal zwaar voor het embouchure en de vingers. Nu kennen we Jean-Pierre inmiddels een beetje, en is het geen verrassing meer dat er nogal veel valt onder ‘hoogstnoodzakelijk’. We lopen nog wat kritieke punten na, besluiten toch nog een tempo iets aan te passen en krijgen een laatste peptalk van onze maestro.
Brits thema
In mijn verslag over het Oudjaarsconcert schreef ik het al: de lat werd met dit programma nog iets hoger gelegd. Het mag duidelijk zijn dat we met Jean-Pierre een ambitieuze dirigent hebben aangetrokken, die een duidelijke visie heeft en risico’s niet uit de weg gaat. En met resultaat. Ik had een jaar geleden niet gedacht dat we dit programma met elkaar konden klaar spelen. Britse muziek, heerlijk! Een afwisseling tussen klassiek, licht, melodieus, technisch ingewikkeld… alles kwam aan bod. Alle facetten van het Verenigd Koninkrijk (en Ierland) kwamen voorbij in ons programma. Ik neem u mee.
Toccata Marziale
We trapten af met Toccata Marziale van Ralph Vaughan Williams. Een bekende naam en een mooie opening van het concert. Zoals de titel al zegt: een stuk met een militaristisch tintje. Het werk opent met een imposante fanfare, gespeeld door koperblazers, die de luisteraar onmiddellijk in de greep neemt. Deze fanfare wordt snel gevolgd door een reeks levendige en ritmisch complexe thema’s die door verschillende secties van het orkest worden gespeeld. Vaughan Williams weeft moeiteloos door verschillende instrumentale kleuren en texturen, waardoor het stuk een rijkdom aan klank en dynamiek krijgt.
Mannin Veen
We vervolgen met een uitstapje naar het eiland Man, met Mannin Veen. Een prachtig muziekstuk gecomponeerd door de Britse componist Haydn Wood. “Mannin Veen” is eigenlijk Manx Gaelisch voor “Mooi eiland” en roept de sfeer en de schoonheid op van dit betoverende stukje land. Het stuk begint met een rustige en serene melodie die de rust en vredigheid van het eiland weerspiegelt. Maar al snel ontvouwt zich een meer levendige en opwindende melodie, die de energie en vitaliteit van het eiland weergeeft. De muziek neemt de luisteraar mee op een reis langs glooiende heuvels, ruige kustlijnen en oude kastelen, allemaal doordrenkt met de rijke cultuur en tradities van Man.
Traditionele dansvormen door Malcolm Arnold
Er werden deze middag twee stukken gespeeld van Malcolm Arnold. Arnold, een meester in het vangen van de Britse ziel, gebruikt traditionele dansvormen als basis voor zijn composities, maar voegt er vaak een eigentijdse draai aan toe met zijn karakteristieke harmonieën en ritmische wendingen.
De English Dances waren als eerst aan de beurt. Elk deel van deze suite neemt de luisteraar mee op een reis door het Engelse platteland, waarbij de levendige melodieën en krachtige orkestratie een levendig beeld oproepen van folkloristische feesten, pastorale landschappen en dorpspleinen vol leven. Na een uitstapje richting Ierland, dit stuk zal ik zo verder beschrijven, volgden als laatste stuk voor de pauze de Four Scottish Dances. Het openingsdeel, een energieke Strathspey, betovert luisteraars met zijn vrolijke en opzwepende melodieën, geïnspireerd door de traditionele dansvormen uit Schotland. De tweede dans, een vrolijke Reel, barst los met opzwepende ritmes en virtuoze passages, waarbij Arnold de luisteraars meeneemt op een opwindende muzikale reis. Het derde deel, een romantische Slow Air, biedt een rustig contrast met zijn weelderige harmonieën en lyrische melodieën, die een sfeer van sereniteit creëren. Ten slotte sluit de set af met een krachtige Strathspey, waarin Arnold de thema’s en motieven van de eerdere delen opnieuw laat horen, met een meeslepende climax die de luisteraars in een staat van opgetogenheid achterlaat.
Molly on the shore
Tussen deze twee meesterwerken van Malcolm Arnold speelden we Molly on the shore van Percy Grainger. Een stuk wat ik de afgelopen maanden zowel bejubeld als vervloekt heb. Want jemig, zoveel noten. Jean-Pierre gaf in het repetitieschema aan op welk tempo hij dit stuk wilde spelen. Thuis voerde ik dit tempo braaf in op mijn metronoom, om vervolgens te willen huilen in een hoekje, omdat ik het niet voor elkaar kreeg. Het werk is gebaseerd op twee Ierse reels, “Temple Hill” en “Molly on the Shore,” die Grainger arrangeerde en transformeerde in een bruisende en energieke compositie. Het stuk opent met een krachtige en ritmische introductie door de eerste klarinetten, die de luisteraar onmiddellijk meenemen naar een levendige Ierse danssfeer. De melodieën worden vervolgens door verschillende secties van het orkest herhaald en gecombineerd. Dit stuk was een ware beproeving voor de vingers van de houtblazers, vooral voor de eerste klarinettisten. En dan met name voor onze concertmeester Ronald, die toch wel de meeste nootjes te verstouwen kreeg!
Crazy en Serenade
Na de pauze gingen we een wat lichter pad op. Er stonden onder andere twee stukken van de Britse componist Derek Bourgeois op het programma. We openden met Crazy, een virtuoos en speels stuk vol verrassende wendingen. Later in het programma kwam ook de bekende Serenade van Bourgeois voorbij, een romantisch werk met prachtige melodieën.
Fantasia on the dargason
In een Brits programma mag Gustav Holst niet ontbreken. We speelden het vierde deel uit zijn Second Suite, Fantasia on the dargason. Het opent met een majestueus thema door de altsax, dat langzaam opbouwt. Het hoogtepunt van het stuk is de ‘Dargason’, een levendige en opzwepende melodie die de luisteraar meesleept in een vrolijke dans. De ritmische pulsaties en levendige thema’s roepen beelden op van vreugdevolle vieringen en feesten.
West End
Denk je aan Groot-Brittannië, dan denk je aan Londen. Denkend aan Londen is het een kleine stap naar haar musicalstraat West End én gevierd Brits musicalcomponist Andrew Lloyd Webber. Phantom of the Opera is een meesterwerk van Andrew Lloyd Webber dat de harten van miljoenen heeft veroverd sinds het zijn debuut maakte in 1986. Het verhaal neemt ons mee naar de mysterieuze wereld van het Parijse operahuis, waar een sinistere aanwezigheid, bekend als de Phantom, het leven van de mensen in het theater beheerst. Wat Phantom of the Opera zo iconisch maakt is niet alleen het meeslepende verhaal, maar ook de weelderige muziek. De betoverende melodieën en dramatische arrangementen nemen de luisteraar mee op een emotionele reis door de mysterieuze wereld van het Parijse operahuis.
Adele
We sloten de middag af met een ander Brits icoon: Adele, een zangers die wereldwijd miljoenen albums heeft verkocht. Nou is het Orkest niet zo van het spelen van popmuziek, maar om jezelf als orkest te ontwikkelen moet je soms ook iets doen wat je minder goed ligt. Nou moet ik toegeven dat dit arrangement best goed te pruimen was en dat het uiteindelijk volgens mij hartstikke leuk klonk. In het gespeelde arrangement komen drie grote hits van Adele voorbij. We begonnen met Set fire to the rain, gevolgd door de ballad Someone like you – met prachtige altsax- en trompetsolo’s. We sluiten swingend af met Rolling in the deep.
Middagconcert
Maar Marjon, zaten er nou echt maar 41 mensen in de zaal? Natuurlijk niet! Ondanks het feit dat de zon eindelijk eens scheen, zat het FMC helemaal vol deze zondagmiddag. En het leuke van een concert op zondagmiddag? Dat ik hier en daar wat Phil-kinderen in de zaal zag. En dan bedoel ik zowel leden van onze jeugdafdeling, als het nageslacht van orkestleden, waaronder mijn eigen muzikantje. Ook Jean-Pierre had zijn fanclub af laten zakken vanuit het Gooi, vooral zijn dreumes die vanavond het balkon haar papa toeriep stal onze harten.
Cultuur op de hoek
Wilt u ons vaker lichte muziek horen spelen? Op 1 juni is het Orkest te vinden in de binnenstad van Dordrecht tijdens het evenement Cultuur op de hoek. We spelen dan een zomers, Amerikaans programma met jazzinvloeden.
