Door: Jochem van der Waals en Marjon Lutz
Vrolijk en virtuoos, maar ook dromerig en zwoel: een scala aan muzikale sferen was te beleven op 10 mei in het Fidus muziekcentrum. Saxofonist Michel Lamers en het Dordrechts Philharmonisch Orkest namen het publiek mee naar onder meer Latijns-Amerika, Engeland, Singapore en het Midden-Oosten. ‘Ik was blij met de avond, en het warme gevoel dat bij de Phil hoort,’ aldus Michel na afloop.
De avond was een bijzondere reünie, want Michel Lamers is zelf op 11-jarige leeftijd begonnen bij de Phil op saxofoon. Hij heeft zich inmiddels ontwikkeld tot een veelgevraagd musicus in de theater- en musicalwereld.
Virtuoos en gevoelig
De virtuoze én gevoelige kanten van de saxofoon kwamen aan bod in het programma dat dirigent Jean-Pierre Gabriël en Michel Lamers hadden samengesteld. Zo is het Concerto for Alto Saxophone and Band van de Britse componist Ronald Binge (1956) een lyrisch en klassiek-romantisch werk waarin de saxofoon prachtig tot zijn recht komt. Michel bracht dit werk met veel expressie. Zijn virtuositeit kon hij goed kwijt in Oodles of Noodles (‘een sliert aan noten’), een jazznummer oorspronkelijk geschreven door Jimmy Dorsey (1932) en nu gespeeld in een bewerking voor harmonieorkest.
Twee bekende werken van de Argentijnse tango-componist Astor Piazzolla waren te horen. In het Libertango (1975) komt de kracht en ritmiek van de tango goed naar voren, met elementen uit jazz en klassieke muziek. Oblivion (letterlijk: vergetelheid) uit 1984 is een van Piazzola’s meest melancholieke tango’s. Met zijn prachtige solomelodie roept het een gevoel op van stille weemoed en verloren tijd. Michel kon in deze twee stukken laten horen dat hij ook op de sopraansax uitblinkt in prachtige melodische lijnen en ingewikkelde ritmiek.
Wervelende ritmes
Het orkest speelde ook zelfstandig stukken uit verschillende muzikale culturen. The Singapore Experience (1991) van Hardy Mertens is bijvoorbeeld geïnspireerd op de dynamiek van de Aziatische metropool. In de andere orkestwerken viel er vooral in ritmisch opzicht veel te beleven. De energieke Downey Overture (2011) van Oscar Navarro was een mooie opening van de avond, met zijn wervelende ritmes en zijn wisselende maatsoorten. In Radiant Joy (2006) konden Mick (baritonsax) en Jochem (piano) zich uitleven met solistische passages en ook voor onze ritmische ruggengraat van het orkest, de slagwerkers, was het een mooie uitdaging. Radiant Joy bleek het uiterste te vragen van het orkest met haar energieke ritmes. Afgaande op de reactie van het publiek bleek Strange Humors (2006) van John Mackey een schot in de roos. Het is een werk met Afrikaanse percussieritmes en een Arabisch aandoende melodie, waarbij de althobo, saxofoon en djembé een hoofdrol spelen. De avond werd afgesloten met Danzas Cubanas (2010) van Robert Sheldon, een levendig stuk gebaseerd op Cubaanse dansritmes. Dit was een feestelijke en swingende afsluiting van een mooie avond.
Benoeming ereleden
Een bijzonder moment was de uitreiking van het erelidmaatschap aan zowel Michel Lamers als Jan Marsman. Zoals onze voorzitter Sjarlot Kooi benoemde wordt het erelidmaatschap overwogen voor leden die uitmuntend zijn in wat ze doen, of voor leden die zich jarenlang met hart en ziel inzetten voor de vereniging. Michel ontving zijn erelidmaatschap op het podium. Jan Marsman heeft zich 45 jaar lang ingezet als muziekbibliothecaris van de vereniging door voor alle orkesten de bladmuziek te verzorgen. Hij was vanwege ziekte helaas niet aanwezig. Er werd een mooie foto getoond van Jan die in het ziekenhuis tot erelid was benoemd door de bestuursleden Sjarlot en Peter.
Volgend concert: Wantijpop
Al met al een avond om te herinneren en weer een mooie toevoeging aan ons jubileumjaar. Het concert is hier terug te luisteren en te bekijken. Het Orkest ziet u graag terug op 14 juni, waar zij opnieuw met een oud-lid van de Phil zullen schitteren. Deze keer op het grote podium van Wantijpop, spektakel gegarandeerd!
Foto’s: Peter Paul Berden
