Onze pianist Toine Willaert wist afgelopen zaterdagavond, de avond van het concours, prachtig te omschrijven. Lees mee en geniet van zijn mooie woorden:
“Zaterdagavond had het Dordrechts Philharmonisch publiek uitgenodigd en drie wijzen om te komen luisteren naar hun laatste repetitie. En dat noemden ze ‘Concours’. Ze hadden hiervoor maanden intensief gestudeerd op drie uitdagende muziekstukken. Omdat de muziekstukken nogal wat verbeelding in zich hadden, werden ze op een boeiende en toch ook spontane wijze ingeleid door de presentatrice van de avond. Normaal ben ik daar niet zo van, want ik vind dat de muziek voor zich moet spreken en geen verhaal nodig moet hebben om begrepen te worden.
In wat social talks met wat muzikanten vooraf viel het me op dat men positief gespannen was. Er waren tenslotte drie wijzen. Die kwamen niet voor het stalletje, maar om feedback te geven waar het aantal toegekende punten leading is. Het werd me ook duidelijk dat iedereen dan ook wel klaar was met de muziekstukken en er nog één keer voor ging. Er zullen vandaag nog wel wat muziekstukken feestelijk geofferd worden aan de muziekgod Apollo.
De muziek begon en de dirigent straalde rust uit in zijn slag. Altijd lekker om als muzikant daar dan in mee te kunnen gaan. Er was een fijne concentratie en ik had het idee dat het orkest zich op z’n gemak voelde.
Zonder alle muziekstukken nu te gaan analyseren, kwam er een mooie klankkleur op me af. Mooi diep laag en een warm sprekend middenregister met daarboven de twinkelingen van het melodisch slagwerk. Ik houd ervan. Muzikaal, met al z’n versnellingen en vertragingen, kwam het nimmer geforceerd over. Ook niet in de ritmiek inclusief een dosis maatwisselingen. Het klonk fijn en logisch. De stukken spraken inderdaad tot de verbeelding en boeiden. ‘Kat in het bakkie’ dacht ik na het tweede stuk, ongeacht wat de drie er ook van zouden gaan vinden.
Wanneer je de deuren openzet speel je altijd voor het publiek… Altijd! Daarom ook vreemd dat het publiek niet mee mocht waarderen. Het zou waarschijnlijk ook te veel gevraagd zijn voor dit muziekwereldje waar ik overigens nauwelijks vrouwen zie rondlopen. Zou mooi geweest zijn als tenminste één van de drie wijzen een vrouw was geweest.
De uitslag was voor mij niet heel spannend, want zoals gezegd, als dit niet goed genoeg was wat dan wel? En tsja, het cijfer was er dan ook naar, maar het allerbelangrijkste vond ik dat het Dordrecht Philharmonisch Orkest het publiek heeft weten te ontroeren.
Tot slot was er tijdens alle bedankjes één moment dat is blijven hangen en dat is het moment waarop de dirigent de microfoon pakte en zei: “…..en ook dank aan alle muzikanten, want zonder hen kan ik helemaal niets.” En zo is het!
Geniet allen na van deze mooie muzikale en succesvolle avond. Het is absoluut verdiend.”
Toine Willaert tijdens het Voorjaarsconcert 2024 van het Dordrechts Philharmonisch Orkest.
