Door: Jan van Leeuwen
Fout…. Dordrecht swingt als een trein. Kijk maar naar de laatste Big Rivers waar Pop, Rock, Blues en Jazz gebroederlijk naast elkaar geprogrammeerd werden. Het publiek stond op de banken. Er is een bloeiende Dordtse Jazzsoos, waar grote namen in deze muziekwereld voorbijkomen. Frequent ook een jazz- en blues podium bij Grand Café Groothoofd. Dan zie je levende en aanraakbare muzikanten, mensen die de sterretjes van de hemel spelen. Dat is best een compliment waard in een wereld, waarin soms elektronische snoeiharde klanken gemeengoed zijn geworden.
En dan de ontdekking! Fidus Muziekcentrum – het mooie onderkomen van het Dordrechts Philharmonisch Orkest. Daar waar, van jeugd tot ver in de pensioengerechtigde leeftijd, muziek gemaakt wordt in verschillende orkesten. Inmiddels dit jaar al 100 jaar. Wat een prestatie! Dat muziekcentrum werd op 27 september omgetoverd in een heuse Dordtse Jazzclub. Phil’s Bigband gaf er haar jubileumconcert. Een memorabel gebeuren dat de titel meekreeg van:
Phil’s Nightclub
En dat was het ook. Door vele vrijwilligers was het strakke interieur omgetoverd tot een ware nachtclub. Rood pluche op de wanden, een passend decor op de achtergrond, een mooie orkestopstelling, tafels met stoelen in de zaal, naast het orkest een zitje met stoelen voor de gastsolisten. Top! En als kers op de taart een repertoire keuze uit de jazzperiode waarin Bigbands echt centraal stonden. Met grote namen als Frank Sinatra, Dean Martin, Sammy Davis jr, Tonny Bennet, Bing Crosby, Nat King Cole. De zgn Crooners.
Voor dit jubileumconcert mochten we de Nederlandse Frank Sinatra verwelkomen – Frank in Person was de gastsolist. Over Frank wordt gezegd…
“Geen enkele kracht op aarde kan SINATRA terugbrengen, maar DE STEM wel.”
En hoe! Wat een prachtig concert werd dit. Die stem! Inderdaad als twee druppels water hoorden we de echte Frank Sinatra. Frank in Person (echte naam Frank van den Brink) was op dreef en bracht ons terug naar de geweldige muzikale 50’er en 60’er jaren. Old Blue Eyes was terug.
En dan de bigband. Ik weet dat er super hard gewerkt is aan deze best lastige bigband stukken. Twijfel over, kan dit wel, zullen we niet, kan toch niet, was overgeslagen naar een swing machine. Met een geweldige Toine Willaerts op piano en het swingfundament Sander Stolk, Sander van der Klei en Erwin Verdurmen. Een snaar strakke ritme groep, de ijzersterke trompetten, de majestueus klinkende trombones en natuurlijk de lyrische en flexibel klinkende saxofoongroep. Dat alles onder de bezielende leiding van David Romanello. Heel wat bekende Sinatra stukken kwamen voorbij, zoals, Fly me to the Moon, You make me feel so young, Come fly with me, New York, New York, My Way en vele andere bekende stukken. Speciaal het duet Something Stupid dat Frank zong met Theresia Kranendonk was hartverwarmend. Extra aandacht was er voor zangeres Lisette met het nummer Send in the Clowns en vroegere zangeres van de Band Elsbeth met een zeer swingende uitvoering van Wonderwall.
Bijzonder was ook de uitvoering van One for my Baby, waar Frank in Person samen met Toine Willaert een onvergetelijke indruk achterliet. vooral Toine blonk uit bij de intro van dit nummer. Wat een emotie in dit stuk. De zaal ging stil op een wonderbaarlijk mooi en ingetogen gespeeld duet tussen Toine Willaert op piano en Wolter Hummel op flugelhorn met het mooie My funny Valentine. Het einde van dit Bigbandoptreden met Frank in Person kon niet anders zijn dan met met My Way. De nadrukkelijke Sinatra stempel die hij achterliet spatte van deze vertolking af. Een beter afsluiting was er niet. Denderend applaus was de dank van het publiek voor zijn heerlijke optreden.
De bigband ging er uit met een geweldige uitsmijter. Een Disco medley samen met Theresia Kranendonk. Wat een fijne sound van Phil’s Bigband en wat kan die meid zingen!! Het was een heerlijk concert met een geweldige gastartiest. Dank iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt.
Maaaarrrr… de lampen gingen wat donkerder branden, de stoelen van de band gingen opzij want er moest ruimte worden gemaakt voor de Dixiemeesters.
Enkele Philleden zijn gepokt en gemazeld in de oude stijl jazzmuziek. Onvervalste dixieland en swingmuziek is hen op het lijf geschreven. Alledrie komen zij uit de gelederen van Phil Good – Jan Smaal op saxen, Ben Coenraads op saxen en Jan van Leeuwen op trombone. Aangevuld met drie dixievrienden, Bram Aarnoutse op drums, Ton de Zeeuw op banjo en Thomas Wigmore op contrabas complementeren deze band.
En swingen ging het. In het publiek gingen de beentjes van de vloer. Enkele nummers werden meegezongen door Theresia en zelfs een duet met Jan Smaal op Les Champs-Élysees werd niet geschuwd. In Phil’s Nightclub bleef het nog lang onrustig dankzij de Dixiemeesters. Wat een swingfeest was het op 27 september in Dordrecht.
Foto’s: Marcel van Dijk
