Downey Overture – Oscar Navarro (2011)
Downey Overture is een Latijns-Amerikaanse fusie waarmee Navarro zijn geboorteland Spanje en Californië wilde verbinden, het land dat een grote impact op hem heeft gehad, zowel persoonlijk als muzikaal, en dat een diepe indruk op hem heeft achtergelaten na de twee jaar dat hij er heeft gewoond. Een amalgaam van ritme en muzikale kleur, verpakt in een danssfeer, geeft dit stuk zijn essentie. Het is vrolijk, energiek en geschreven met enthousiasme en toewijding.

Concerto for Alto Saxophone and Band – Ronald Binge (1956)
Ronald Binge is vooral bekend door zijn lichte orkestmuziek en zijn uitvinding van het “verborgen orkestratie-effect” dat hij gebruikte in de beroemde stukken van Mantovani. Dit saxofoonconcert, geschreven in 1956, weerspiegelt zijn melodische en romantische stijl. Het werk bestaat uit drie delen: een expressieve opening, een dromerig langzaam middendeel en een levendige finale. De altsaxofoon zingt, danst en schittert, met ruimte voor lyriek én virtuositeit. Het is een werk vol Engelse charme, en een ode aan de veelzijdigheid van het instrument.

Radiant Joy – Steven Bryant (2006)
Radiant Joy ontstond na een persoonlijke en creatieve crisis in het leven van Steven Bryant. Aanvankelijk probeerde hij een streng gestructureerd, twaalftoons werk te schrijven, maar dit leidde tot frustratie. Pas toen hij zijn rationele benadering losliet en luisterde naar zijn innerlijke muzikaliteit, vond hij de juiste toon. Het resultaat is ritmisch energiek en harmonisch geïnspireerd door funk en jazz uit de jaren ’70/’80. Het stuk straalt oprechte vreugde uit – voor componist, musici én publiek.

Oodles of Noodles – Jimmy Dorsey (1932), arr. Rob Balfoort
Oodles of Noodles is een klassieke swing-etude voor de altsaxofoon, gecomponeerd door jazzlegende Jimmy Dorsey. In dit virtuoze werk buitelt de solist over het hele bereik van het instrument, met razendsnelle passages en flitsende improvisaties. Een echte showstopper vol humor en bravoure.

The Singapore Experience – Hardy Mertens (1991)
The Singapore Experience werd gecomponeerd na een inspirerend verblijf van Hardy Mertens in Singapore in 1990, waar hij gastdirigent was van de National Theatre Symphonic Band. Het werk is opgebouwd rond vijf karakteristieke elementen van het leven in deze dynamische stadstaat: het streven naar een groene en schone leefomgeving, de jonge generatie met een diep in traditie gewortelde levensvisie, de magische Chinese leeuwendans, het ideaal van harmonie in een multiculturele samenleving, en het levendige sociale leven rond de Hawker Centres. Mertens verweeft in deze symfonische impressie drie nationale liederen: Stand up for Singapore, Count on Me Singapore en We are Singapore.

Strange Humors – John Mackey (2006)
Strange Humors is een intrigerende fusie van muzikale culturen, waarin Midden-Oosterse melodiek samengaat met Afrikaanse ritmes. De djembé vormt het kloppend hart van het stuk en zorgt voor een aanhoudende puls. Een zwoele althobo-solo met Frygische invloeden opent het werk en roept associaties op met Egyptische en Arabische klanken. Saxofoons nemen deze kronkelende lijnen over, waarna koperblazers en percussie zorgen voor dramatische contrasten. De opzwepende groove blijft nazinderen – ritmisch, mysterieus en krachtig.

Oblivion – Astor Piazzolla (1984), arr. Lorenzo Bocci
Oblivion is een van Piazzolla’s meest melancholieke en introspectieve tango’s. De titel betekent ‘vergetelheid’ en de muziek roept een gevoel op van stille weemoed en verloren tijd. In deze bewerking voor orkest klinkt het werk als een fluistering, met een gedragen tempo, subtiele harmonieën en een prachtige solomelodie. Piazzolla’s vermogen om emotie te vangen in eenvoudige maar krachtige muzikale lijnen maakt dit stuk tot een van zijn meest geliefde werken.

Libertango – Astor Piazzolla (1975), arr. Andrew Pearce
In Libertango combineert Piazzolla op briljante wijze de traditionele tango met elementen uit jazz en klassiek. Het stuk markeert zijn muzikale omslag naar de “tango nuevo”, waarin hij meer vrijheid neemt in ritme en harmonie. Deze versie, gearrangeerd door Andrew Pearce, vergroot de kracht en spanning van het origineel. De dansmatige puls blijft stevig aanwezig, maar met extra lagen van klank en ritme die het geheel een nieuwe dimensie geven. Een explosie van energie en passie.

Danzas Cubanas – Robert Sheldon (2010)
Danzas Cubanas is een feestelijke afsluiter, vol ritmische flair en tropische sferen. Robert Sheldon baseerde het werk op traditionele Cubaanse dansstijlen zoals de mambo en de son-salsa, maar verpakte die in een frisse, toegankelijke vorm voor harmonieorkest. Syncopen, pittige blazerssecties en speelse melodieën zorgen voor een bruisend geheel. Een stuk dat gegarandeerd een glimlach op het gezicht van het publiek tovert, en het concert op een swingende noot beëindigt.